Catherine LANGLADE

Catherine Langlade, Viens danser (Zatancz), 2004. [Behavioral choreographic installation (interaktywna instalacja choreograficzna)]

Come Dancing is an interactive installation, where the viewer is placed in a choreographic situation. The system is analysing the viewer’s movements by means of a camera, including them into the graphic virtual reality. Having the possibility of autonomous behaviour, this reality is inviting to dance, to the exploration of the body and movement.

Come Dancing — the interactive choreographic installation for a solo dancer or any other viewer — consists of a screen set in front of the viewer in an empty space resembling a dancing floor like in a discotheque. The image of the viewer that enters the zone of interaction is recorded by a camera and transmitted to the computer which is analysing his silhouette in order to save the general features of his structure (head, hands, legs) and recognise his specific movements. The reality projected on the screen consists of around a hundred creatures recalling the organic world of the sea, including among other things medusas and sea anemones. They create a kind of ballet which behaves in parallel to the viewer’s comportment. From the moment when the viewer is noticed by the camera on, the image of his silhouette is symbolically ‘projected’ on a virtual scene, where the above mentioned creatures dissipate in order to make place among them for him. In this way he becomes involved in this play with the creatures which react at his presence in a manner corresponding to his movements, to their speed and synchronic character, thus interpreting the ‘quality’ of his presence. The independent movements of legs, hands or the head are accompanied by some corresponding sounds. All this leads to the appearance of an ethereal dragon, the colours of which change depending on the parts of the body... In the visual aspect of the first version of Come Dancing appeared a star network, referring to the world of minerals and symmetry.

Zatancz – interaktywna instalacja choreograficzna dla tancerza solo lub dowolnego widza – sklada sie z ekranu ustawionego na wprost widza w wolnej przestrzeni przypominajacej parkiet taneczny, jak w dyskotece. Obraz widza wchodzacego w strefe interakcji rejestrowany jest przez kamere i przekazywany do komputera, który analizuje jego sylwetke w celu zapamietania ogólnych cech jego budowy (glowa, rece, nogi) i poznania jego specyficznych ruchów. Na rzeczywistosc rzucana na ekran sklada sie okolo setki stworzen przywolujacych morski swiat organiczny, miedzy innymi meduzy i ukwialy. Tworza one rodzaj zespolu baletowego, który zachowuje sie odpowiednio do zachowania widza. Od chwili, gdy widz zostaje zauwazony przez kamere, jego obraz jest symbolicznie "rzucany" na wirtualna scene, na której wspomniane stworzenia rozstepuja sie, by zrobic mu miejsce pomiedzy soba. W ten sposób zostaje on wciagniety w gre z istotami, które reaguja na jego obecnosc odpowiednio do jego ruchów, ich szybkosci i synchronicznosci, opracowujac interpretacje "jakosci" tej obecnosci. Niezalezne ruchy nóg, rak lub glowy, którym towarzyszy odpowiednia warstwa dzwiekowa, powoduja pojawienie sie zwiewnego smoka, którego barwy zmieniaja sie w zaleznosci od czesci ciala... W warstwie wizualnej pierwszej wersji instalacji Zatancz pojawiala sie siec gwiazd, stanowiaca odnosnik do swiata mineralnego i symetrycznego.